πρεπει να ηταν γυρω στις 2 με 3 το βραδυ, υπνος δεν μου κολλαγε και εψαχνα για καμια ταινια στο κουτι..αντ'αυτου πετυχα το "Ουκ αν λαβοις παρα του μη εχοντος"..Ειπα να το δω να σχηματισω αποψη μιας κ μου το ειχε ηδη προτεινει ενας καλος φιλος. Τι αποψη να σχηματισω και τι κολοκυθια, μεσα σε 5 λεπτα μου ειχε κοπει η ανασα απο τα γελια, χτυπουσα τον τοιχο με τα ποδια μου με αποτελεσμα να ξυπνησω την μιση πολυκατοικια. Ειναι γεγονος οτι θυμιζει ελληνοποιημενο Southpark, ισως καπως λιγοτερο κυνικο και περισσοτερο εξυπνο με πολλες αναφορες στην αρχαιοτητα.Δεν απευθυνεται στον μεσο τηλεθεατη καθως το χιουμορ του ειναι μη επιτηδευμενο, ευφυιες και αποσκοπει στην σατιρα.Η ροη ειναι επισης πολυ γρηγορη και δεν αφηνει περιθωρια ωστε να σκεφτεσαι το τι ειπε ο καθενας για κανα μισαωρο ωσπου να το καταλαβεις. Ειτε το πιανεις με την μια ειτε οχι. Αυτο ομως μου δημιουργει ανησυχια μηπως κ η σειρα κοπει λογω χαμηλης τηλεθεασης.Εχω βρει φανατικους θεατες του καρτουν ,οπως κ εγω πλεον το λατρευω αλλα κατα βαση δεν εχει αγαπηθει (ακομη) ιδιαιτερα. Για οσους αντιπαθουν την τηλεοραση, τις διαφημισεις, απλα δεν τους βολευει η ωρα κ ολα τα γνωστα τα περισσοτερα επεισοδια εχουν ηδη ανεβει στο youtube. Για να γνωστοποιησω λιγο το στορι, η εξουσια αλλαζει απο το δωδεκαθεο στους χριστιανους-αγιους με αποτελεσμα να εχει φτασει η ωρα για τους θεους του Ολυμπου να παρουν συνταξη. Οι μοναδικοι που δεν μπορουν να συνταξιοδοτηθουν ειναι ο Ερμης και ο Χαρος καθως υπαρχει μια εκκρεμοτητα στην υποθεση του φιλοσοφου Μενιππου ο οποιος ηταν απο ανεκαθεν ταπί και ψυχραιμος και δεν ειχε να πληρωσει τον οβολο του οταν πεθανε. Ο Μενιππος ως γνωστος κυνικος, κανει την καθημερινοτητα δυσκολη σε ολους τους αλλους κ δεν βιαζεται να βρει τα χρηματα. Η ιστορια κυλαει με απιστευτο γελιο και πολυ καυστικα σχολια για την συγχρονη (και οχι μονο) ελληνικη πραγματικοτητα. Αξιολογηση: 9/10
Θα περασουν τα χρονια, θα γυρισει ο τροχος. Ολα θα ναι σαν πρωτα ολα θα ναι αλλιως, θα σε ψαχνω στους δρομους που γυρνουσες μα εσυ θα γινεις σκια θα χουν ολα χαθει..
Θα περασουν τα χρονια θα γυρισει ο τροχος, θα περασουν τα χρονια θα γυρισει ο τροχος, θα περασουν τα χρονια θα γυρισει ο τροχος, θα περασουν τα χρονια θα γυρισει ο τροχος, θα περασουν τα χρονια..........
Περιβοητη η συγκεκριμενη ταινια..Μου αρεσε παρα πολυ για διαφορους λογους.
Πρωτα απ'ολα η πρωταγωνιστρια, ατιθαση και σκετος σιφουνας.Ξεφευγει απο τις χαζοαμερικανες ηθοποιους και βλεπεις εστω και μια φορα μια ηθοποιο που εχει κερδισει τον ρολο της για το μυαλο στο κεφαλι της και το ταλεντο κι οχι για τα διμετρα ποδια της.
Η ταινια αυτη πραγματευεται την ιστορια μιας 16χρονης μαθητριας, που μενει εγκυος και αποφασιζει να δωσει το παιδι της για υιοθεσια.Η ταινια ομως επικεντρωνεται περισσοτερο στα συναισθηματα και την διαφορετικοτητα της εφηβης και οχι στις αντιδρασεις του κοινωνικου συνολου.
Βρειτε μου για παραδειγμα εναν πατερα που θα μενει αταραχος και εντελως ψυχραιμος στον καναπε του ενω η κορη του τον πληροφορει οτι ειναι εγκυος.Ισως να ειχε καποια σκοπιμοτητα αυτο, γιατι δοση ρεαλισμου δεν ειχε ουτε για αστειο!Ισως ειναι η μοναδικη ταινια που εχω δει πανω σε αυτο το θεμα και δεν ασχολειται με τα τετριμμενα της υποθεσης οπως για το αν η αμβλωση θεωρειται σωστη ή οχι, το γεγονος οτι η εγκυος δενεται με το μωρο και εν τελει δεν θελει να το αποχωριστει, η απεχθεια και η απορριψη των γονιων κτλ.Εδω παρουσιαζεται η ιστορια απο την πλευρα της κοπελας που επελεξε να μην δωσει σημασια σε αυτους που κοιταζουν περιεργα και να αντιμετωπισει το λαθος της οπως αυτη θεωρει σωστα, τοσο γι αυτην οσο και για ενα μωρο το οποιο ειναι σιγουρη πως δεν ειναι ετοιμη να κρατησει.
Τωρα δεν ξερω τι αλλο μπορει να πει κανεις πανω σε αυτην την ταινια.Απλα δειτε την, αξιζει τρομερα. Σε κανει να δεις το θεμα και απο μια αλλη, μοναδικη σκοπια, σε αντιθεση με χιλιαδες αλλες ταινιες με παρομοια θεματολογια.
Αξιολογηση: 8.5/10
the fountain: πηγη ζωης.. Μολις ειδα την συγκεκριμενη ταινια και τα δακρυα δεν εχουν στεγνωσει ακομη απο τα ματια μου.Συγκλονιστικη, μαγευτικη,διαφορετικη,που σιγουρα καταφερνει να προβληματισει και να σε στεναχωρησει αφου θα συνειδητοποιησεις ποσο γελοια, αθλια και επιφανειακη ειναι η ζωη που κανεις. Ξεκινα μπερδεμενα, αρκετα μπερδεμενα θα ελεγα μαλιστα.Ειναι μια φοβερη μειξη αναμεσα σε μια ρεαλιστικη ιστορια ζωης και σε ενα πνευματικο ταξιδι στην αναζητηση της αιωνιας ζωης. Οτι και να πω αισθανομαι οτι θα ειναι λιγο και οτι θα υστερει μπροστα σε αυτο που πραγματικα αξιζει αυτη η ταινια.Εχει υπεροχη και μοναδικη μουσικη επενδυση απο τον Clint Mansell που ως γνωστον εχει επιμεληθει και την ταινια Requiem for a Dream.Απολαμβανεις τον Hugh Jackman σε εναν ρολο που ουδεμια σχεση εχει με τις γνωστες δουλειες του.Ειλικρινα δεν περιμενα ο ανθρωπος που διαφημιζει το Lipton να κρυβει μεσα του τετοιο ταλεντο και τοση ψυχη, καθως για το Fountain αν υπαρχει μια λεξη που το χαρακτηριζει απολυτα αυτη ειναι..η ψυχη! Με αφησε αφωνη στην κυριολεξια, οπως και η συμπρωταγωνιστρια του η οποια ηταν εξισου συγκλονιστικη. Την ταινια αυτη την προτινω αναμφιβολα.Το μονο που χρειαζεστε για να την δειτε ειναι υπομονη και ορεξη να αφεθειτε στον υπεροχο κοσμο της.Οποιος την καταλαβει, σιγουρα θα κερδισει ενα σοκαριστικο μηνυμα ζωης..
Πως μοιαζει το Lomography το ηξερα εδω και μερικα χρονια, οτι λεγοταν ετσι και οτι αποτελει ενα ολοκληρο ειδος φωτογραφιας, δεν ειχα ιδεα.. Προσωπικα το συγεκριμενο ειδος μου αρεσει τρομερα και μου κινησε το ενδιαφερον να μαθω πως στο καλο φτιαχνουν φωτογραφιες που μοιαζουν καπως ετσι.... Η παραπανω εικονα πιθανον να σας φερνει στο μυαλο φωτογραφιες περιοδικων.Ετσι ειναι, μιας και χρησιμοποιουνται ευρεως εκει.Το ειδος αυτο λοιπον δημιουργειται ειτε με ειδικες φωτογραφικες μηχανες ειτε με την απλη και θαυματογουργο μεθοδο του Photoshop.
Λιγο απο 70's,λιγο κατι το καλλιτεχνικο,λιγο τα ξεθωριασμενα χρωματα και οι φωτογραφιες αυτες παιρνουν μια μοναδικη οψη.Δεν ξερω γιατι μου αρεσουν τοσο πολυ αλλα πραγματικα πρεπει να πω οτι με μαγνητιζουν απιστευτα.. Για οσους θελουν να ασχοληθουν με το εν λογω 'αθλημα' αρκει μια ψηφιακη φωτογραφικη μηχανη ή μια καμερα κινητου (θα χρειαστειτε ομως καλη αναλυση) και η εφαρμογη του Photoshop. Σε οποιον τρεχουν απο τα πατζακια του και του αρεσει να φωτογραφιζει μπορει να προμηθευτει μια ειδικη μηχανη. Η συγκεκριμενη τεχνη ταιριαζει περισσοτερο σε φωτογραφιες με ανθρωπους κι οχι σε αντικειμενα κατα την αποψη μου.Στο youtube υπαρχουν πολλα βιντεο με καθοδηγηση για το πως μπορειτε να φτιαξετε κι μονοι σας κατι τετοιο, μερικα απο τα οποια ειναι εξαιρετικα ευκολα και γρηγορα.Μιας και δεν μπορω να παραθεσω εδω πολλες εικονες, θα προτεινα να δειτε εικονες στο google για μια καλυτερη γευση του τι εννοω.. Εδω ειναι ενα βιντεο για την πιο απλη μορφη μιας lomo εικονας, αν θελετε κατι το πιο επαγγελματικο θα πρεπει να πειραματιστειτε αρκετα στο Photoshop απο μονοι σας ακομη και αν δινονται οδηγιες στο ιντερνετ
Ταινια μικρου μηκους, ετους 1982 και μαλιστα η πρωτη σκηνοθετικη αποπειρα του τρομερου και τοσο χαρακτηριστικου αυτου σκηνοθετη, του Tim Burton. Απο το πρωτο δευτερολεπτο καταλαβαινεις οτι η 6λεπτη αυτη ταινια ειναι δημιουργημα του εν λογω κυριου.Τα γραμματα, το σκοταδι, η μουσικη, οι φιγουρες, η ιστορια..ολα ειναι σημα κατατεθεν για την δουλεια του.Απο τοτε ακομη ειχε δημιουργησει ενα μοναδικο υφος στις δουλειες του, που διατηρει μεχρι και σημερα. Η ταινια αυτη λοιπον αφηγειται την ιστορια ενος μικρου παιδιου του Vincent Malloy,που εχει μπερδεψει λιγακι το πραγματικο με το φανταστικο και στον δικο του κοσμο ενσαρκωνει τον Vincent Price, τον ανθρωπο που θαυμαζει υπερβολικα.Ο Vincent δεν ειναι ενα παιδακι οπως ολα τα αλλα(πραγμα συνηθισμενο για εργο του Burton),αποφευγει τα παιχνιδια και το μυαλο του ειναι μονιμως απασχολημενο με σκοτεινα πραγματα, φρικιαστικα τερατα που ο ιδιος κατασκευαζει και ποιηση του Πόε.. Μπορει να ειναι ενα κινουμενο σχεδιο, σιγουρα ομως δεν απευθυνεται σε παιδια.Οχι επειδη ενδεχεται να τα τρομακρατισει, αλλα επειδη πολυ απλα το επιπεδο της απαιτει καποιες "βασεις" σε θεματα ποιησης και gothic εργων του Burton αλλα και του Vincent Price..Ο τελευταιος ειναι ο καλοκαγαθος εκεινος επιστημονας που δημιουργησε τον Ψαλιδοχερη στην ομωνυμη ταινια.Πολυ χαρακτηριστικη μορφη στον Αμερικανικο κινηματογραφο,εξαιρετικα ταλαντουχος και εξισου "σκοτεινος" καλλιτεχνης με τον Tim Burton.Μια ευχαριστη εκπληξη ειναι οτι ο αφηγητης της ταινιας δεν ειναι αλλος απο τον Vincent Price, με φωνη που στοιχιωνει και με μια εκπληκτικη αφηγηση ενος αποσπασματος απο το Κορακι του Πόε στο τελος. Αξιοσημειωτο το γεγονος οτι η ιστορια του παιδιου, ειναι στην ουσια προσωπικο βιωμα του σκηνοθετη.Με απλα λογια, μας παρουσιαζει τον εαυτο του σε μικρη ηλικια
Παρακατω, παραθετω ολοκληρη την ταινια.Ειναι μονο τοσο, 6λεπτα.Αν διαθετετε καλη γνωση της αγγλικης, μπορειτε να την απολαυσετε.. Αξιολογηση: 10/10
Smart is the new Sexy! Και ναι, μετα απο 3 χρονια Big Bang Theory το συγκεκριμενο σλογκαν ισχυει περισσοτερο απο ποτε.
Μια σειρα που ασχολειται με ενα θεμα, ομολογουμενως αρκετα παρατημενο, δηλαδη τα 'φυτα' και τις επιστημες.Μια αχτυπητη παρεα με τρεις Φυσικους,εναν Μηχανικο και μια καθημερινη κοπελα.Πως θα μπορουσαν να κολλησουν ολα αυτα μεταξυ τους ειναι πραγματικα αξιο αποριας.Ελα ομως που κολλησαν! Και μαλλιστα σε κατι το ιδιαιτερα πετυχημενο.
Το ποσο γελιο μου εχει χαρισει η σειρα αυτη δεν μπορω να το περιγραψω.Ποσες ατακες μου εχουν κολλησει και τις χρησιμοποιω με τα αλλα 'φυτα' τους φιλους μου,αμετρητες! Γιατι να το κρυψομεν αλλωστε? Κι εμεις φυτα ειμεθα! Μπορει να γκρινιαζουμε επειδη εχουμε να διαβασουμε ολη μερα αλλα κατα βαθος (πολυ βαθος) μας αρεσει! Εχουμε φωτοτυπισει τον Περιοδικο Πινακα των χημικων στοιχειων κανα 10 φορες και τον εχουμε κρεμασει σε καθε πλευρα του δωματου μας με την φιλοδοξια μια μερα να τα μαθουμε απ'εξω.Βγαζουμε παρατσουκλια και ριχνουμε καταρες στη γλωσσα της Φυσικης και της Χημειας, ενω κοροιδευουμε αλλους με ονοματα ασθενειων απο την Βιολογια. Ασχετα θα μου πειτε ολα αυτα με την σειρα.Ναι εχετε δικιο.Αυτο ομως που προσπαθω να πω ειναι οτι επιτελους το καθε 'φυτο' απεκτησε την σειρα του!Η φραση του Howard "RECOGNISED", προσωπικα τουλαχιστον, αισθανομαι οτι μας εκφραζει εντελως.Το γεγονος οτι επιτελους καποιος σκεφτηκε να δημιουργησει μια σειρα με Αστροφυσικους και θεωρητικους Φυσικους, ειναι κατι το εκπληκτικο.Αισθανεσαι οτι απλα δεν εισαι ο μονος στον κοσμο που ασχολειται με ολες αυτες τις πυρηνικες χαζομαρες, αλλα και καποιος αλλος ασχολειται με την γατα του Schrodinger, τη στιγμη που στον κοσμο συμβαινουν πραματα και θαματα!
Για να ξεφυγω ομως απο τον περιορισμενο κοσμο των φυτων, πρεπει να πω οτι η σειρα αυτη εχει τεραστια επιτυχια σε ολους.Μεχρι και η φιλη μου η Ελενη, που ειναι θεωρητικη και αντιπαθει τοσο πολυ αυτα τα περι θετικης επιστημης, εχει κολλησει! Στον περισσοτερο κοσμο αρεσει επειδη εχει απλα χιουμοριστικες καταστασεις και φυσικα επειδη εχει την υπερμορφαρα τον Sheldon Cooper, ο οποιος ειναι "one lab accident away from being a supervilan". Τι εμπνευση πρεπει να ειχε και αυτος ο ατιμος ο σεναριογραφος οταν επλαθε τον χαρακτηρα αυτον, δεν μπορω να το διανοηθω. Τον Sheldon τον αγαπω πραγματικα.Ειναι κατι σαν νεοτερη εκδοση του Dr.House, με εφεση στα κομικ και στα ηλεκτρονικα παιχνιδια αντι για τις μηχανες, τις κιθαρες και τις σαπουνοπερες.Ειναι εξυπνος και το ξερει. Προσβαλει και δεν τον νοιαζει.Σου σπαει τα νευρα και το απολαμβανει. Εχει απιστευτες ιδιοτροπιες, ειναι υποχονδριος, γκρινιαρης αλλα παρολα αυτα αξιολατρευτος! Και μην τον νευριαζεις και πολυ, γιατι θα σου ανατιναξει το κεφαλι με την σκεψη του! Ρολοι σαν κι αυτον δεν βγαινουν συχνα, γι αυτο τρεξτε να κατεβασετε ολους τους κυκλους και απολαυστε!
Οσο για τους αλλους, χιουμοριστικοι ρολοι και αυτοι αλλα επιπεδο Cooper δεν πιανει κανεις.Απο τους υπολοιπους προτιμω τον Howard και αυτο γιατι μου θυμιζει ΤΟΣΟ μα ΤΟΣΟ πολυ εναν συμμαθητη μου(.......)Εχει πλακα κι αυτος με τον δικο του ανατριχιαστικο και σιχαμερο τροπο! Ο Leonard ειναι ο πιο λογικος της παρεας και αυτος που κραταει συνηθως τις ισορροπιες.Θανασημα ερωτευμενος με το σαίνι την ξανθια, και αξιος επαινου αφου συγκατοικει με τον Sheldon. O Raj ειναι ο Ινδος της παρεας και του αρεσει να λεει οτι του φερονται ρατσιστικα παρολο που κατι τετοιο ποτε δεν ισχυει. Εχει ενα προβλημα με το να μιλαει στις γυναικες (εγω ως προσον θα το εβλεπα παντως..Τρεχα φιλε, τρεχα οσο ειναι καιρος!)και ειναι το ατομο που συμπληρωνει το απιστευτο καρε.
Μια παρεα απο σπασικλες λοιπον, που εκτος απο την επιστημη μοιραζονται και πολλες αλλες αγαπες.Ηλεκτρονικα παιχνιδια, κομικ, υπολογιστες, φυγουρες δρασης και γενικα τον παλιμπαιδισμο.Ειναι εξοικειωμενοι με το γεγονος οτι δεν προκειται ποτε να βρουν γυναικα, να αποκτησουν ζωη και τα συναφη γι αυτο και παιζουν Halo αντι να ασχολουνται με κατι το πιο σοβαρο.Και οχι δεν μπορουν να παιξουν Halo αλλο βραδυ.Θα παιξουν οταν ειναι Halo Night.Τελεια και παυλα!
Η σειρα αυτη χαριζει απλοχερα το γελιο.Ακομη και αν δεν σας ενδιαφερει να ακουσετε για την περιφημη γατα στο κουτι, σιγουρα θα σας κανει να χτυπηθειτε απτα γελια.
Οι σεζον που εχουν βγει ως τωρα ειναι 3 (τοσες εχουν προβληθει στην Αμερικη, τοσες και εδω).Τον Σεπτεμβρη αναμενεται η 4η σεζον.
Μια απιστευτα ομορφη ταινια.Περιγραφει την αγαπη αναμεσα σε δυο αδερφια τον Βenny και την λιγακι θεοπαλαβη και υποχονδρια αδερφη του,την Joon, η οποια μπλεκει παντα στις πιο τρελες καταστασεις.
Ο Βenny αρνειται να στειλει την αδερφη του σε καποιο ιδρυμα για ψυχασθενεις και ζει μαζι της σε ενα σπιτι, πραγμα ομως που τον οδηγει στο να μην εχει ο ιδιος προσωπικη ζωη.Απο μια παρεξηγηση και ενα λαθος με εναν φιλο του, χρεωνεται εναν αλλο θεοπαλαβο να τον φιλοξενησει στο ιδιο σπιτι οπου αυτος ζει με την ηδη τρελη αδερφη του. Ο καινουριος τρελος της παρεας ειναι ο Sam, ενας λιγακι αγαθος και αργοστροφος νεαρος που εχει ενα θεμα με το ντυνεται σαν τον Τσαπλιν και να κανει νουμερα τσιρκου.
Στο ρολο του Sam ειναι ο τρομερος Johnny Depp.Η συμπαθεια μου για τον ηθοποιο αυτον ειναι πασιγνωστη, αντικειμενικα ομως στην ταινια αυτη εδωσε ρεσιταλ ερμηνειας.Απιστευτος ακομη και σε εναν χιουμοριστικο ρολο οπως αυτος.Σε εκανε να σκασεις στο γελιο ουκ ολιγες φορες.Εχει ορισμενες πολυ επικες σκηνες, οπως αυτην στην οποια σιδερωνουν τα τοστ, χτυπανε πατατες με ρακετες του τενις για να κανουν πουρε και σφουγγαριζουν το ταβανι. Αν μη τι αλλο,μπορω να πω οτι ειναι μια απο τις πιο καλες ταινιες που εχω δει ποτε. Οσον αφορα την πλοκη του εργου, ο Sam τα κανει πλακακια με την Joon, αφου τα δυο τους επικοινωνουν σε ενα 'ανωτερο' επιπεδο και εκπεμπουν σε αλλο μηκος κυματος, το οποιο ο κοινος θνητος δεν μπορει να αντιληφθει. Μπορει να ακουγεται λιγακι μελο η ταινια, εχει ομως παρα πολλα χιουμοριστικα σημεια και γενικα αφηνει ενα πολυ ευχαριστο και θετικο συναισθημα.
Δεν δηλωνω φαν του ειδους τους, της reggae δηλαδη. Περα απο τον Bob Marley δεν εχω αλλα ακουσματα απο αυτον τον χωρο. Πηγα ομως με ιδιαιτερη χαρα να δω τους Locomondo σε μια μικρη περιοχη της Καστοριας οπου δεχθηκαν να δωσουν συναυλια και μαλιστα με ελευθερη εισοδο. Και εκει που νομιζεις οτι ολα σου εκατσαν καλα, και οτι προκειται να δεις Locomondo και μαλιστα τζαμπα, ριχνει μια γ^$^@&% βροχη και τα χαλαει ολα.Εξαιτιας λοιπον ενος ψιλοβροχου που εριξε το απογευμα, η συναυλια αντι να αρχισει στις 9 οπως μας ειχαν πει ξεκινησε με ουτε λιγο, ουτε πολυ, 2μιση ωρες καθυστερηση. Καποιο προβλημα με τα μηχανηματα απο οτι μας ειπαν.Δεν ριχνω ευθυνες σε κανεναν και ουτε προσπαθω να αμαυρωσω την εκδηλωση.Ειλικρινα ομως, και εκ μερους ολου του κοινου: ΠΙΑΣΤΗΚΕ Ο Κ&%$!@ ΜΑΣ ΤΟΣΗ ΩΡΑ ΟΡΘΙΟΙ!
Παρολα αυτα, τα παιδια που επαιξαν μας αποζημιωσαν και με το παραπανω.Απιστευτη ενεργεια πανω στην σκηνη, τρελο πανηγυρι, πολυ φιλικοι με το κοινο, ευχαριστοι και πανω απ'ολα αψογοι σε αυτο που παρουσιασαν.Επαιξαν για πολυ ωρα (φυγαμε περιπου στις 2), επαιξαν επιλογες και ξαναβγηκαν για ακομη ενα κομματι μετα το τελος αφου το ζητουσε τοσο επιμονα ο κοσμος. Καλο και το κοινο, με εξαιρεση 5 τοπικους "μωρούς", οι οποιοι εφαγαν αρκετο βρισιμο και φυσικα οχι αδικα.Δεν θελω να πω τι εγινε, δεν ηταν καν σημαντικο αληθεια. Με ενοχλει ομως οταν 5 βλακες αφηνουν ασχημες εντυπωσεις για ολην την συναυλια και κυριως στο συγκροτημα.
Ειλικρινα θα ηθελα πολυ να τους ξαναδω και ελπιζω να ξαναπερασουν καμια βολτα απο δω στα ορεινα. Αν εχουν καμια συναυλια κοντα σας, μην διανοηθειτε και δεν πατε! Σιγουρα στο τοπ10 απο οτι εχω δει live. Μπραβο σας ρε παιδια..
Αξιολογηση συναυλιας: 9/10 (εξαιτιας της καθυστερησης)
Να πω οτι εχει σεναριο η ταινια αυτη? Δεν εχει. Να πω οτι θελει να προβαλει καποιο μηνυμα? Δεν προβαλει τιποτα. Να πω οτι χαραμισα 2 ωρες? Μπααα, ειπαμε ενταξει.
Το Fear and Loathing in Las Vegas δεν ειναι μια ταινια οπως ολες οι αλλες.Δεν ειναι καν μια ιστορια.Ειναι περισσοτερο περιγραφη μερικων θεοπαλαβων και εξωφρενικων καταστασεων στις οποιες μπλεκουν οι δυο ορκισμενοι ναρκωμανεις.Δοκιμαζουν τα παντα, παιρνουν τα παντα με το κιλο, τα ανακατευουν, οδηγουν τυφλα, εχουν παραισθησεις, απειλουν οποιον βρισκουν και προσπαθει μονιμως ο ενας να μαζεψει τον αλλο πριν τους παρουν χαμπαρι.Βανδαλισμοι σε ξενοδοχεια, κλεμμενα αυτοκινητα και σουρεαλιστικες καταστασεις στις οποιες ο κοινος θνητος δεν προκειται ποτε να μπλεξει. Στο τελος της ταινιας σε εχει πιασει πονοκεφαλος γιατι αισθανεσαι σαν να εχεις μολις γυρισει απο την 5ημερη του σχολειου σου. Για οποιον βαριεται,μπορει να την δει. Αν εχετε προβληματα εθισμου αποφυγετε την.(Εγω προειδοποιησα)
Ο Λαβυρινθος του Πανα,ταινια του 2006.Θυμαμαι πως οταν βγηκε ειχε γινει ενας ψιλοχαμος γιατι λεγοταν οτι ειναι μια εξαιρετικη ξενογλωσση ταινια και ειχε δεχτει πολυ θετικες κριτικες.Δεν την ειχα δει τοτε αν και το ηθελα, την ειδα ομως χτες το βραδυ. Οι περισσοτεροι παραπλανιουνται απο το τρεϊλερ και τις εικονες της και πιστευουν οτι ειναι μια ιστορια φαντασιας, ενα παραμυθι με νεράιδες και πλασματα περιεργα.Οχι ακριβως.Η αληθεια ειναι οτι η ταινια αυτη συνδιαζει δυο πραγματα και μαλιστα πολυ καλα: το εξωπραγματικο και μυθικο, με την ψυχρη πραγματικοτητα του πολεμου.
Ειναι η ιστορια ενος μικρου κοριτσιου που εχει εμμονη με τα βιβλια, τα παραμυθια και μαγευεται ευκολα με οτιδηποτε βρισκει γυρω της.Ενω αυτη λοιπον πλαθει τις ιστοριες της, διαδραματιζεται ενας πολεμος αναμεσα στους πολιτες και στην δικτατορια που προσπαθει να αναλαβει την χωρα(Ισπανια) μετα το τελος του εμφυλιου πολεμου.Δεν λειπουν οι σκηνες βιας, απανθρωπιας, βασανιστηριων, προδοσιας και πολλων ακομη που ειναι συνυφασμενες με την εμπολεμη κατασταση.Και μεσα σε ολο αυτο το χαος ενα κοριτσι προσπαθει να πλασσει τον δικο της κοσμο και να ξεφυγει.
Πρεπει να παραδεχτω πως δεν περιμενα η ταινια αυτη να προκυψει με αντιπολεμικο χαρακτηρα.Περιμενα απλα μια ισπανοφωνη ταινια φαντασιας.Με εξεπληξε με πολυ καλο τροπο ομως.Και χαρηκα ιδιαιτερα για το γεγονος οτι η ταινια αυτη ηταν ισπανικη και γυρισμενη απο Μεξικανο.Εχει κερδισει πολλα βραβεια και οχι αδικα.Δειχνει πως καθε χωρα μπορει να βγαλει κατι τοσο ωραιο και ποιοτικο και επιπλεον οτι δεν θα πρεπει να ειμαστε προκατειλημμενοι για ταινιες μη αμερικανικες.
Πολυ ομορφα τα εφε και τα γραφικα (με μια μικρη λεπτομερεια στην αρχη οπου θα μπορουσαν να κανουν λιγο καλυτερη δουλεια), τρομαχτικα τα μυθικα πλασματα, εξυπνο σεναριο, μου αρεσε παρα πολυ η σκηνοθεσια και οι ηθοποιοι απιστευτοι, ειδικα η 10χρονη πρωταγωνιστρια.
Ανετα μπορω να χαρακτηρισω αυτο το album ως την εκπληξη της χρονιας(στα μουσικα δρωμενα εννοω).Μπορει να το αγορασα πριν...3 μηνες πανω κατω, μπορει να επρηξα τον κοσμο ολο, μπορει οι γειτονες μου να εχουν σιχαθει να το ακουνε καθε μερα εδω και 3 μηνες αλλα δεν μπορουσα να μην γραψω γι αυτο!
Εχω να χαρω τοσο πολυ με album, απο τοτε που μου πηρε δωρο ο πατερας μου το Back in Black, το υπερτατο αυτο album των AC/DC, το οποιο με τα πολλα εκλεισε τα 30 του χρονια! Αυτη τη φορα το θαυμα το εκανε το Circle the Wagons των θεων Darkthrone.Και λεω θαυμα, γιατι ως γνωστο ιδιοτροπο ατομο που ειμαι δεν ενθουσιαζομαι ευκολα και εχω την ταση να θαβω καλλιτεχνες.Ένι γουέι,οι Darkthrone αυτη τη φορα μας αφησαν οχι απλα ικανοποιημενους, αλλα με το στομα ανοιχτο στην κυριολεξια.Δεν θα ξεχασω ποτε την αντιδραση μου οταν πρωτοανοιξα το cd μεσα στο αυτοκινητο και ειδα το απιστευτο artwork (μιλαω για το cd απο την limited edition)ενω παραλληλα αρχιζε να παιζει το κομματι Those treasures will never befall you. Οι Darkthrone και κυριως ο Fenriz μιας και αυτος ειναι η μπαντα ολη, μη γελιομαστε, εκτος του οτι αλλαξαν ειδος και χαρακτηρα, απεδειξαν ποσο πραγματικα χεσμενες εχουν τις ταμπελες που τεινουμε να βαζουμε στη μουσικη.Απο death το ξεκινησαν, σε black το πηγαν, και οχι μονο το πηγαν αλλα με το Transilvanian Hunger καθιερωθηκαν ως ενα απτα καλυτερα συγκροτηματα του ειδους. Αυτο ομως δεν τους ηταν αρκετο.Για τον Fenriz ηδη γνωριζουμε την αγαπη του για την μουσικη, που δεν την διακρινει για ειδη αλλα του αρεσει οτι πολυ απλα ειναι αληθινο.Αγαπαει την punk και στο τελευταιο του album μας το απεδειξε περιτρανα.Παντοτε υπαρχουν διxογνωμιες για τα album και οφειλω να πω οτι τις σεβομαι ακομη και αν διαφωνω.Στην προκειμενη περιπτωση ομως, οσοι απογοητευθηκαν γιατι ηθελαν κατι αναλογο του TH, εχω πολυ απλα να τους πω οτι απο την στιγμη που δεν αναγνωρισαν την αξια αυτης της δουλειας που ναι μεν ειναι διαφορετικη αλλα δεν παυει να ειναι κατι γνησιο των Darkthrone,ειναι πολυ προτιμοτερο να μας αδειαζουν την γωνια γιατι απο δηθεν ακροατες πηξαμε πια.Δεν αλλαξαν ουτε για την εμπορικοτητα ουτε για τιποτα.Αλλαξαν υφος σε ενα δισκο για να δειξουν την αγαπη τους σε αυτο το ειδος και τις πολλες τους επιρροες.Και ειμαι σιγουρη οτι και στο επομενο τους θα ειναι παλι εντελως διαφορετικοι και ανατρεπτικοι.
Το artwork θελω επισης να πω οτι μου αρεσε παρα πολυ, το βρηκα αρκετα χιουμοριστικο και αυτοσαρκαστικο και ειδικα το special videaki στο limited cd εχει πολυ ενδιαφερον, γιατι καταλαβαινεις ποσο απλοι και τρελαμενοι ειναι αυτοι οι δυο ανθρωποι.Προτεινουν καποια βινυλια, αστειευονται μεταξυ τους, γελας λιγακι με την προφορα κυριως του Fenriz, με τα πεταμενα χαρτακια απο σοκολατες και γλυκα μεσα στο στουντιο και πολλα ακομη.Το βιντεο αυτο μου θυμισε πολλους φιλους που κλεινονται στα υπογεια των σπιτιων και προσπαθουν να γραψουν μουσικη ενω αυτο που κανουν στην ουσια ειναι ηχορυπανση και να σπαταλανε με πλακες τον χρονο τους.Σε αυτο με παρεπεμψε και το βιντεο των Darkthrone, σε μια απλη παρεα που σπαει την πλακα της και κανει μουσικη για την δικη της ευχαριστηση.
Ευχομαι να μεινουν παντα τοσο αληθινοι και να συνεχισουν να μας εκπλησουν. Πραγματικα η καταξιωση που εχουν τους αξιζει και ζουμε και ελπιζουμε για ενα live τους.Ενα live των Darkthrone θα ειναι κατι σαν το αγιο δισκοποτηρο του χωρου.Οποιος το χασει δεν θα εχει μουτρα να βγει εξω και οποιος παει θα το κανει τατουαζ στο κουτελο.Δυσκολο να δουμε τον αγαπητο κυριο Fenriz on stage αλλα..ποτε δεν ξερεις!
Εννοειται πως το προτεινω ανεπιφυλακτα, αλλα αν δεν ειστε οικειοι με τους Darkthrone δεν νομιζω να σας εκπληξει τοσο.Επισης αν δεν ξερετε ποιος ειναι ο Fenriz μην μπειτε καν στον κοπο να το ψαξετε.Το ειδος ειναι κατι αναμεσα σε crust punk/heavy/speed metal ή κατι παρομοιο τελοςπαντων!
Πριν αρχισω να λεω τα διαφορα δικα μου, αναρωτιεμαι πως ειναι δυνατον ενω εχουν γυριστει ταινιες σαν κι αυτην, καποιοι να συνεχιζουν να βγαζουν μαλακιες.Υπαρχει μια λεξη, παραδειγματισμος λεγεται, δεν την εχουν ακουσει ποτε τους?
Εν παση περιπτωσει,η ταινια αυτη εχει τα παντα.Τα παντα ολα ομως!Ξεκιναει με το κλασσικο για επιτυχια σεναριο που ειναι βασισμενο σε εργο του Stephen King.Εχει καταπληκτικη σκηνοθεσια του Stanley Kubrick.Θα απολαυσετε σκηνες απο γερανους, απο αεροπλανα και βαπορια, σκηνες αναποδες, σκηνες στριφογυριστες,σκηνες που θα σας κανουν να βλασφημισετε και πολλα πολλα αλλα. Για τους ηθοποιους, απο τη στιγμη που παιζει ο Jack Nicolson τι μπορω να πω? Θεοπαλαβος, ψυχοπαθης, μανιακος, υπουλος, τρελος, με ματι που γυαλιζει απτο πρωτο λεπτο και το διακρινεις απτα 5 χιλιομετρα!Ο ρολος ειναι σαν να εχει γραφτει πανω του, τοσο υπερβολικα του ταιριαζει.Το παιδακι ο Danny, μπορει να ειναι ενας σπορος πανω κατω 7 χρονων, αλλα τρομαζει και σε αφηνει εκπληκτο.Δεν υπερβαλλω καθολου, μεχρι και το 7χρονο σε αυτην την ταινια σου σηκωνε την τριχα καγκελο.Και τελος, η γυναικα δηλαδη η συζυγος του Nicolson.Με εξαιρεση την απιστευτα εκνευριστικη τσιριχτη της φωνη, και ενα προσωπο που και χωρις να εχει προθεση σε τρομαζει, ηταν πολυ καλη για το ρολο της(στην σκηνη με τις σκαλες για οσους ξερουν παντως, εγω ειχα ξεραθει στο γελιο).
Οταν η ταινια φτανει προς το τελος, πολλοι ισως να απογοητευτουν αλλα στο τελευταιο λεπτο πιστευω οτι ερχεται η ικανοποιηση. Οσοι ειναι οικειοι με εργα του King, καταλαβαινουν καλυτερα την πλοκη και δεν παυει να ειναι κατι εντελως κλασσικο απο πλευρας του.Αν και εχω διαβασει αμετρητα βιβλια του, το συγκεκριμενο δεν μπορεσα να το βρω ακομη. Η αισθηση των βιβλιων του παντως ειναι απεριγραπτη και αν καταφερετε να κοιμηθειτε με κλειστα τα φωτα, εμενα να μου τρυπησετε τη μυτη! Σιγουρα οποιος την δει παντως, δεν θα καταφερει ποτε του να μπει σε ξενοδοχειο χωρις να του ερθουν μερικες "αναμνησεις" απο το παρελθον..
Το μοναδικο αρνητικο που βρηκα ηταν η απιστευτα εκνευριστικη τσιριδα της συζυγου.Μαλιστα αναγκαστηκα να χαμηλωσω τον ηχο τουλαχιστον 3-4 φορες προκειμενου να μην νομιζουν οι γειτονες οτι καποιος κακοποιει μια γατα στο σπιτι μου.
Προκειται για μια μαυρη κωμωδια με σεναριο που ξεκινα αρκετα ελπιδοφορα, καθως ξεφευγει απο τα τετριμμενα και φαινεται να εχει καλες προοπτικες. Δυστυχως ομως απο νωρις, στη μιση ωρα δηλαδη, καταλαβαινεις οτι εχεις σπαταλησει τον χρονο σου.Για οσους ξερουν λιγακι απο ταινιες, η συγκεκριμενη κανει ΜΠΑΜ οτι ειναι βρεττανικη αν και βρεττανικη προφορα δεν υπαρχει.
Οι κεντρικοι ηρωες ειναι ενας κουτοπονηρος μικροεγκληματιας, ενα καημενο ανθρωπακι της διπλανης πορτας(το οποιο ενσαρκωνει ο Ρος απο τα Φιλαρακια) και μια κλασσικη πανεξυπνη ξανθια. Οι τρεις τους προσπαθουν να εκβιασουν εναν αρχιερεα που εχει ενα φετιχ για απαγορευμενες ιστοσελιδες και dvds με σκοπο να του αποσπασουν αρχικα 100,000 $ τα οποια γινονται 200,000$ και εν τελει 2,000,0000$.(με τον ιδιο ρυθμο αυξανονται ομως και τα νευρα του θεατη)
Στην προσπαθεια αυτη σκοτωνουν κατα λαθος ορισμενους ανθρωπους που ετυχε να βρισκονται στο λαθος μερος την λαθος ωρα.Αυτο υποτιθεται πως ειναι το αστειο μερος της ταινιας... Χα.. Χα.. ευθυμησαμε παλι!
Το ενα πτωμα γινεται δυο, επειτα τρια και μεχρι να τελειωσει εχεις βαρεθει να μετρας πτωματα σε βαλιτσες, σε αυτοκινητα, σε βοθρους και αλλου.Εκτος απο την πτωμαίλα που βαρεθηκα να τη βλεπω, δεν υπαρχουν αστειες σκηνες, δεν υπαρχουν ανατροπες και γενικα η ταινια ειναι αυτο ακριβως που λεει και ο τιτλος της, Big Nothing ή ελληνιστι: Πολυ Κακο για το Τιποτα..
Πραγματι πολυ κακο για το τιποτα και αν εχετε καλυτερα πραγματα να κανετε απλα αποφυγετε την.Προφανως εγω οχι μονο δεν ειχα κατι καλυτερο να κανω, αλλα εκατσα μεχρι και να της γραψω και review. Η μετριοτητα σε ολο της το μεγαλειο.
Ο λογος για το περιφημο Dead Poets Society ή αλλιως, ο Κυκλος των Χαμενων Ποιητων.Την ταινια αυτη την ειδα σημερα για 3η φορα.Η πρωτη ηταν οταν την πετυχα στην κρατικη τηλεοραση (καπου προς τη μεση βεβαια) και μου τραβηξε το ενδιαφερον.Η δευτερη ηταν στην κινηματογραφικη λεσχη του σχολειου μου. Σημερα λοιπον ειπα να την απολαυσω με την ησυχια μου, μονη μου, χωρις τις διαφημισεις του κουτιου και χωρις τα εκνευριστικα σχολια των συμμαθητων. Καθε φορα που την βλεπω λοιπον, εκτος οτι μου αρεσει ολο και περισσοτερο πρεπει να παραδεχτω οτι με μπερδευει και σε μεγαλυτερο βαθμο.Για τον ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ Robin Williams τι να πει κανεις.Ο κ.Μπαμπινιωτης πρεπει μαλλον να βαλει στο λεξικο διπλα απο την λεξη 'ηθοποιος' την φωτογραφια και το ονομα του εν λογω κυριου.Φοβερη η ερμηνεια του, δυσκολος ο ρολος που ειχε να φερει εις περας αλλα δεν θα μπορουσε να τα καταφερει καλυτερα.Αψογος στον ρολο του καθηγητη, ενος οραματιστη, ενος ρομαντικου ανθρωπου που δεν διστασε να ρισκαρει και να εφαρμοσει καποιες ανορθοδοξες και ιδιαιτερα ριζοσπαστικες μεθοδους διδασκαλιας σε ενα τοσο αυτηρο σχολειο αρρενων.
Η ταινια αυτη περιεχει πολλα μηνυματα για την ζωη και το νοημα της.Η φραση που σου μενει στο τελος ειναι το "Carpe Diem" που δεν προκειται να το ξεχασεις για την υπολοιπη ζωη σου.Προσωπικα, η φραση αυτη εχει χαραχτει τοσο βαθεια μεσα μου που θα με στοιχιωνει (με την καλη εννοια)για καμποσα χρονια ακομη, αν οχι για παντα.
Για το αμφιλεγομενο σημειο της ταινιας δεν θα ηθελα να πω πολλα για να μην το χαλασω σε οσους δεν το εχουν δει.Το μονο που πρεπει να αναφερω ειναι οτι εγω καταφερα να νοιωσω κατανοηση για τον νεαρο αυτο και οχι να θεωρησω την πραξη του, πραξη δειλιας και ευκολιας.
Για οποιον δεν την εχει δει, θα αποτελεσει ενα ευχαριστο σοκ ελπιζω.Ειναι μια κλασσικη ταινια που ειτε θα την μισησεις γιατι δεν θα την καταλαβεις, ειτε θα σε αφησει τοσο προβληματισμενο που θα αναγκαστεις να την δεις τουλαχιστον αλλες 2 φορες οπως εγω.
Το dvd της συγκεκριμενης ταινιας το ειχα στο ραφι εδω και περιπου 2 χρονια..Ναι ναι 2 χρονια και δεν μπηκα ποτε στον κοπο να το δω.Αυτα παθαινουμε οταν εχουμε διαθεσιμα τοσα πραγματα.. Δεν ειναι αυτο το θεμα μου ομως.
Τριστανος και Ιζολδη λοιπον, μια ιστορια αγαπης.Ειχα τις αμφιβολιες μου για την ταινια αυτη, ημουν σχεδον σιγουρη οτι θα κατεληγε σε ενα τυπικο και τοσο βαρετο χιλιοειδωμενο ρομαντζο,που για να ειμαι ειλικρινης τα αντιπαθω υπερβολικα.Δεν επεσα και εντελως εξω βεβαια.Η αληθεια ειναι οτι η τανια αυτη με συγκινησε.Ο ρολος του Τριστανου επειθε υπερβολικα, σε καθε σκηνη μπορουσες να διακρινεις την εσωτερικη του παλη προσπαθωντας να ισορροπισει την αγαπη του για τον ανθρωπο που του ειχε φερθει ως πατερας και την αγαπη του για την Ιζολδη.Σε καθε σκηνη ηταν βουρκωμενος, σκεπτικος, λυπημενος. Μια εικονα που σε εκανε να πονας μαζι του.
Η Ιζολδη απο την αλλη πλευρα, δεν με επειθε.Ειχα ολη την καλη διαθεση αλλα δεν εβγαζε παθος στον ρολο της.Οι ερωτικες σκηνες ηταν πολυ κοσμιες και γενικα ειχε πολυ καλη σκηνοθεσια. Ακομη το ολο σκηνικο ηταν μαγευτικο με αρκετες εικονες της φυσης και ενδιαφερουσες σκηνες μαχης.Σε ορισμενα σημεια μοναχα, χανοσουν με τα τοσα ονοματα στρατηγων και βασιλιαδων και δυσκολευοσουν να βγαλεις ακρη στις μαχες ως προς το ποιος νικαει ποιον, ποιος πεφτει νεκρος κτλ.
Η ιστορια και το μηνυμα της αφηνουν ενα ωραιο παραξενο συναισθημα και προβληματιζουν αρκετα.Τις επομενες μερες θα ψαξω να βρω και το βιβλιο, ειμαι σιγουρη οτι θα το απολαυσω πολυ περισσοτερο απ'οτι την ταινια.Οπως και καθε ταινια προκειμενου να βγει στις αιθουσες χανει λιγο απο το νοημα της ιστοριας και επικεντρωνει στον ομορφο πρωταγωνιστη, στα κοντινα του πλανα και στις σκηνες μαχης οπου διακρινεται η ανδρεια του.
Παρολα αυτα προτεινω την ταινια αυτη.Για οσους εχουν την καλη διαθεση και την ορεξη να αναζητησουν κατι βαθυτερο σε αυτην, οπως κι εγω, πιστευω οτι θα το βρουν.
