Ο Λαβυρινθος του Πανα,ταινια του 2006.Θυμαμαι πως οταν βγηκε ειχε γινει ενας ψιλοχαμος γιατι λεγοταν οτι ειναι μια εξαιρετικη ξενογλωσση ταινια και ειχε δεχτει πολυ θετικες κριτικες.Δεν την ειχα δει τοτε αν και το ηθελα, την ειδα ομως χτες το βραδυ.
Οι περισσοτεροι παραπλανιουνται απο το τρεϊλερ και τις εικονες της και πιστευουν οτι ειναι μια ιστορια φαντασιας, ενα παραμυθι με νεράιδες και πλασματα περιεργα.Οχι ακριβως.Η αληθεια ειναι οτι η ταινια αυτη συνδιαζει δυο πραγματα και μαλιστα πολυ καλα: το εξωπραγματικο και μυθικο, με την ψυχρη πραγματικοτητα του πολεμου.
Ειναι η ιστορια ενος μικρου κοριτσιου που εχει εμμονη με τα βιβλια, τα παραμυθια και μαγευεται ευκολα με οτιδηποτε βρισκει γυρω της.Ενω αυτη λοιπον πλαθει τις ιστοριες της, διαδραματιζεται ενας πολεμος αναμεσα στους πολιτες και στην δικτατορια που προσπαθει να αναλαβει την χωρα(Ισπανια) μετα το τελος του εμφυλιου πολεμου.Δεν λειπουν οι σκηνες βιας, απανθρωπιας, βασανιστηριων, προδοσιας και πολλων ακομη που ειναι συνυφασμενες με την εμπολεμη κατασταση.Και μεσα σε ολο αυτο το χαος ενα κοριτσι προσπαθει να πλασσει τον δικο της κοσμο και να ξεφυγει.
Πρεπει να παραδεχτω πως δεν περιμενα η ταινια αυτη να προκυψει με αντιπολεμικο χαρακτηρα.Περιμενα απλα μια ισπανοφωνη ταινια φαντασιας.Με εξεπληξε με πολυ καλο τροπο ομως.Και χαρηκα ιδιαιτερα για το γεγονος οτι η ταινια αυτη ηταν ισπανικη και γυρισμενη απο Μεξικανο.Εχει κερδισει πολλα βραβεια και οχι αδικα.Δειχνει πως καθε χωρα μπορει να βγαλει κατι τοσο ωραιο και ποιοτικο και επιπλεον οτι δεν θα πρεπει να ειμαστε προκατειλημμενοι για ταινιες μη αμερικανικες.
Πολυ ομορφα τα εφε και τα γραφικα (με μια μικρη λεπτομερεια στην αρχη οπου θα μπορουσαν να κανουν λιγο καλυτερη δουλεια), τρομαχτικα τα μυθικα πλασματα, εξυπνο σεναριο, μου αρεσε παρα πολυ η σκηνοθεσια και οι ηθοποιοι απιστευτοι, ειδικα η 10χρονη πρωταγωνιστρια.
Αξιολογηση: 8.5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου