μα ειναι δυνατον να το φορουσα εγω αυτο? ναι και οχι μονο το φορουσες αλλα ηταν και απτα αγαπημενα σου
πως εβγαινα ετσι εξω? εβγαινες και παραεβγαινες
ναι το φορουσες το τρελο ξεσκισμενο μαυρο μπλουζακι, και το συνοδευες με διαφορα παρεμφερη..μην κοιτας δεξια αριστερα εσυ ησουν, πηγαιναν πακετο με την συμπεριφορα και τον τοτε γκομενο σου.
ησουν και περηφανη μη σου πω
περασε καιρος, τοτε ησουν λυκειο τωρα εισαι ακαδημαϊκος πολιτης.τοτε επρεπε να σε μαζεψουν οι γονεις σου και να σε βαλουν στο κρεβατι σου, ηταν υποχρεωμενοι απο τον νομο.
τωρα πρεπει να μαζεψεις τα κομματια σου καθε βραδυ και να συρεις τον εαυτο σου στο αδειο διαμερισμα σου, στο ξεστρωτο κρεβατι σου..
τοτε η οργη και η αγανακτηση ηταν στο ντυσιμο σου, τωρα που εχεις βιωσει στο πετσι σου τι ειναι ολα αυτα και τι σκατα εστι η κοινωνια, η αγανακτηση ειναι στην ψυχη σου και ο πονος δεν προερχεται μονο απο τα τραγουδια που ακουγες αλλα απο εκεινο το σκοτεινο μερος του μυαλου που φυλας τις αναμνησεις σου.
εφηβεια ειναι τελικα και ολα περνανε.. και σου φαινεται τοσο χαζο αλλα ειναι αληθεια. ησουν κι εσυ ετσι και ακομη πιο χαλια..αλλα μην στεναχωριεσαι, τωρα ειναι χειροτερα.
Καλως ορισες στον πραγματικο κοσμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου