ειναι αργα..πολυ..
το σημερινο μου προβλημα ειναι οτι..οταν καθε τι γυρω σου, κατι που κανει τον καλυτερο σου φιλο ευτυχισμενο, εσενα σου θυμιζει καθε πτυχη της ζωης σου που εχεις αποτυχει..
ειναι αυτο ζηλεια? κακία δεν θα το ελεγα σιγουρα αφου δεν επικεντρωνεσαι στους αλλους, αλλα ολα τα αναγεις στην δικη σου κατασταση..ουτε και φυσιολογικο δεν θα το ελεγα βεβαια..
κι ομως δεν μπορεις να διασκεδασεις και να χαρεις για τον αλλο, γιατι σκεφτεσαι οτι αυτος ηταν εξυπνος και απεκτησε οτι ηθελε, ειναι χαρουμενος ειναι ευτυχισμενος.. εγω εριξα μια κλωτσια οταν μου δοθηκε η ευκαιρια και τωρα δεν εχω τιποτα.
και ο κοσμος γυρω σου αλλαζει, προχωραει, αλλα εσυ εισαι ακομη σε εκεινο το ξεχασμενο απτο θεο σημειο, οπως τοτε και οπως παντα..
*αυτο το ποστ ειναι αρκετα παλιο αλλα για καποιο λογο δεν το ειχα δημοσιευσει ποτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου