εχω μια απορια και δεν ξερω αν συμβαινει μονο σε μενα και την παρεα μου ή ειναι γενικο το φαινομενο..
γιατι ΟΛΑ μα ΟΛΑ τα γεγονοτα ειχαν τοση περισσοτερη πλακα οταν ημουν στο λυκειο σε συγκριση με τωρα που ειμαι πανεπιστημιο?
Στο λυκειο χωρις να περιμενω τιποτα με ιδιαιτερη ανυπομονησια και προσδοκιες παντα περνουσα ΓΑ-ΜΑ-ΤΑ
πχ κανονιζαμε τελευταια μερα για να βγουμε καρναβαλια, βγαιναμε 3 ατομα το πολυ και στο δρομο βρισκαμε συνεχως γνωστους απο το σχολειο ή το φροντιστηριο ή τα αγγλικα και ειχε πολυ κοινωνικοτητα και σασπενς το ολο θεματακι (ακομη κι αν στις 12:30 ημουν ηδη στο κρεβατακι μου).
αλλο παραδειγμα ηταν το πανηγυρι του φθινοπωρου..Οταν ημουν λυκειο καταστρωναμε ολοκληρο σχεδιο (κυριολεκτικα ομως) για να μπορεσουμε να βολεψουμε τις απειρες ωρες σχολειου και φροντιστηριου σε συνδυασμο με το προβλημα των μετακινησεων και ΠΑΡΟΛΑ αυτα, πηγαιναμε, και περνουσαμε και ΓΑΜΑΤΑ. (ακομη κι αν στις 1 το βραδυ ηδη ροχαλιζα στο κρεβατακι μου..)
Τι ξενερα ειναι αυτη τωρα? Δεν ξερω πως να το περιγραψω..Ενω περιμενω ολα αυτα τα γεγονοτα με τοση χαρα παντα μου βγαινει στο τελος να καθομαι σαν το χαζο και να ατενιζω τον οριζοντα ενω παραλληλα σκεφτομαι γιατι περναμε τοσο lame απο τη στιγμη που κάποτε δεν βαζαμε κωλο κατω.
Ερχονται, περνανε και δεν εχεις τιποτα να θυμασαι απο αυτα..
Γιατι....................?
Λυπαμαι που αυτη ειναι η πρωτη δημοσιευση του 2012 αλλα δυστυχως δεν ειχα τιποτα καλυτερο, συγγνωμη.
Καλη χρονια
γιατι ΟΛΑ μα ΟΛΑ τα γεγονοτα ειχαν τοση περισσοτερη πλακα οταν ημουν στο λυκειο σε συγκριση με τωρα που ειμαι πανεπιστημιο?
Στο λυκειο χωρις να περιμενω τιποτα με ιδιαιτερη ανυπομονησια και προσδοκιες παντα περνουσα ΓΑ-ΜΑ-ΤΑ
πχ κανονιζαμε τελευταια μερα για να βγουμε καρναβαλια, βγαιναμε 3 ατομα το πολυ και στο δρομο βρισκαμε συνεχως γνωστους απο το σχολειο ή το φροντιστηριο ή τα αγγλικα και ειχε πολυ κοινωνικοτητα και σασπενς το ολο θεματακι (ακομη κι αν στις 12:30 ημουν ηδη στο κρεβατακι μου).
αλλο παραδειγμα ηταν το πανηγυρι του φθινοπωρου..Οταν ημουν λυκειο καταστρωναμε ολοκληρο σχεδιο (κυριολεκτικα ομως) για να μπορεσουμε να βολεψουμε τις απειρες ωρες σχολειου και φροντιστηριου σε συνδυασμο με το προβλημα των μετακινησεων και ΠΑΡΟΛΑ αυτα, πηγαιναμε, και περνουσαμε και ΓΑΜΑΤΑ. (ακομη κι αν στις 1 το βραδυ ηδη ροχαλιζα στο κρεβατακι μου..)
Τι ξενερα ειναι αυτη τωρα? Δεν ξερω πως να το περιγραψω..Ενω περιμενω ολα αυτα τα γεγονοτα με τοση χαρα παντα μου βγαινει στο τελος να καθομαι σαν το χαζο και να ατενιζω τον οριζοντα ενω παραλληλα σκεφτομαι γιατι περναμε τοσο lame απο τη στιγμη που κάποτε δεν βαζαμε κωλο κατω.
Ερχονται, περνανε και δεν εχεις τιποτα να θυμασαι απο αυτα..
Γιατι....................?
Λυπαμαι που αυτη ειναι η πρωτη δημοσιευση του 2012 αλλα δυστυχως δεν ειχα τιποτα καλυτερο, συγγνωμη.
Καλη χρονια
:(
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι θέμα attitude και όχι "λυκείου" η "πανεπιστημίου".
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπω φωτογραφίες από φοιτητές της δεκαετίας του 70: Ντύνονταν απίστευτα με τρελούς πειραματισμούς, πηγαίνανε τα βραδια στις ντίσκο, πέρναν ένα αμάξι και έκαναν ταξίδι σε ένα κοντινό η μακρινό μέρος όλη η παρέα. Τα καλοκαίρια πήγαιναν για κάμπινγκ, πίναν μπύρες, παίζαν με το σκυλί ράτσας κόλει που κουβαλούσαν μαζί. Είχαν ακούρευτα κατσαρά μαλλιά.
Σήμερα οι φοιτητές ή είναι μοναχικοί, η φοβισμένοι, η όλα μέρα στο Facebook. Ή και τα τρία. Τότε δεν υπήρχε το κινητό: Όταν ήθελες να δεις έναν φίλο σου πήγαινες σπίτι του, έρχονταν η υπόλοιπη παρέα και έτσι περνούσαν όλοι καλά.
Κάντα λίμπα και μην σκέφτεσαι πως είσαι 20+ χρονών. Συμπεριφέρσου όπως και στο λύκειο και θα περάσεις το ίδιο καλά. Χρειάζεται όμως τα κατάλληλα άτομα - δεν μπορούν όλοι να καταλάβουν τη μαγεία του χαβαλε.
Μη βάζεις κώλο κάτω, μην αναγκάζεσαι να βαριέσαι. Δημιούργησε ενδιαφέρον μόνη σου.
Εγώ περνάω τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου τώρα και θυμάμαι το λύκειο ως μια καλή ανάμνηση. Μια συμμαθήτρια μου που έμεινε πίσω στο χωριό μου, μου είχε πει πρόσφατα "Πόσο ωραία ήταν Αλέξη το λύκειο? Δεν θα ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές". Δεν της απάντησε πως εγώ ζω καλύτερες εδώ και πολύ καιρό.
Disclaimer: Αυτά λέω και στον εαυτό μου όταν βαριέμαι. :)
Δεν μπορω να πω πως δεν περναω ωραιες στιγμες στο πανεπιστημιο..υπαρχουν και οι ευχαριστες,οι τρελες παρεϊστικες καταστασεις, υπαρχουν ομως κ αυτες που απλα δεν θελεις να βγεις απο το σπιτι..
ΑπάντησηΔιαγραφήστο ποστ αναφερομουν περισσοτερο σε γεγονοτα που γινονται στην πολη μου οταν γυριζω πισω για γιορτες κτλ.. Δηλαδη η κολλητη παρεα του λυκειου εχει αρχισει να σπαει και να κατανταει βαρετη ενω τα αντιστοιχα γεγονοτα στο παρελθον με τα ιδια ατομα αποτελουσαν τις πιο επικ στιγμες της ζωης μου.
Αποξενωση θες να το πεις, υπαρξιακη κριση μιας 20χρονης? οπως και να εχει ειναι περιεργo και κατι δεν παει καλα..
Σε ευχαριστω για το σχολιο σου κ τις συμβουλες^^